Φροντίδα εσπεριδοειδών σε παραθαλάσσια περιοχή
Καλημέρα. Συγχαρητήρια για το εξαιρετικό blog σας.
Στη Σκύρο, σε παραθαλάσσιο σημείο με νότιο προσανατολισμό, πολύ ηλιοφάνεια, (πολύ ζέστη το καλοκαίρι) και ως επι το πλείστον, σκληρό έδαφος (ψαρμό) έχω φυτέψει Λεμονιές, Πορτοκαλιές, Μανταρινιές και Γκρέιπ Φρουτ(ιές). Κατά τη φύτευση, τα δένδρα είχαν ηλικία (σύμφωνα με το φυτώριο) 2-3 ετών. Επίσης κατά τη φύτευση, προσπάθησα να βελτιώσω το έδαφος με προσθήκη χώματος και έκτοτε προσθέτω βιολογικό λίπασμα μία φορά το χρόνο. Το καλοκαίρι ποτίζω με νερό του δικτύου το οποίο είναι αρκετά “σκληρό”. Μετά από μία αρκετά μεγάλη περίοδο προσαρμογής (2-3 χρόνια) οι Λεμονιές πηγαίνουν σχετικά καλά (καρποφορία) και οι Γκρειπ Φρουτιές λίγο καλύτερα. Οι Μανταρινιές και οι Πορτοκαλιές όμως, παρότι καρποφορούν (οι δεύτερες λιγότερο) οι καρποί (αν και μεγάλοι), είναι εξαιρετικά σκληρόφλουδοι και ξινόπικροι. Έχετε να μου προτείνετε κάτι; ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Καλησπέρα Δημήτρη.
Καταρχήν θα πρέπει να πούμε ότι γενικότερα τα εσπερισδοειδή δεν είναι ιδαίτερα ανθεκτικά σε παραθαλάσσια εδάφη καθώς θέλουν δροσιά, γόνιμα εδάφηκαι περιοχές προστατευμένες από δυνατούς ανέμους, είτε ψυχρούς είτε πολύ θερμούς. Η λεμονιά είναι σίγουρα περισσότερο ανθεκτική από την πορτοκαλιά, τη μανταρινιά και το γκρέιπ φρουτ. Σίγουρα είναι σημαντικο΄να βελτιώνεις το χώμα προσθέτοντας κομπόστ και καλοχωνεμένη κοπριά κάθε 1-2 χρόνια, ενώ ο ψεκασμός με εκχύλισμα φυκιών βοηθά τα δέντρα στην αντιμετώπιση δυσμενών συνθηκών είτε πολύ ζέστης το καλοκαίρι είτε πολύ παγωνιάς το χειμώνα. Σε κάθε περίπτωση, θα χρειαστουν τακτικά ποτίσματα τουλάχιστον 2-3 φορές τη βδομάδα την καλοκαιρινή περίοδο ενώ η προσθήκη βιολογικού λιπάσματος με υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο (για παράδειγμα καλιομαγνήσιο) θα βοηθήσει ώστε τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια να είναι πιο γλυκά και πιο ζουμερά.